)- Dinsdag 7/7 22:00 uur: Bij het plassen voor het slapen gaan wat bloedverlies. Ik begreep dat dit waarschijnlijk de start van het verlies van de slijmprop was, dus kraamverband in en naar bed.
- Woensdag 8/7 2:00 uur: Tijdens één van mijn nachtelijke wc bezoekjes zag ik dat er behoorlijk wat slijmerig spul vermengd met bloed op het kraamverband zat. Duidelijk mijn slijmprop.
- Rest van de nacht: Verschillende keren wakker geworden van milde weeën. Niks groots en vooral nog niet met regelmaat, maar aanwezig genoeg om me wakker te maken.
- 7:00 uur: Opgestaan, gedoucht, ontbijt gemaakt. Weeën gingen door, maar ik kon ze goed opvangen en ze waren nog steeds onregelmatig.
- 9:00 uur: Mijn moeder (die bij de bevalling zou zijn) een berichtje gestuurd dat er iets stond te gebeuren, maar dat ze rustig aan kon doen, want het kon ook zo nog een hele tijd duren. Ze zou toch de hele dag komen, dus niks aan de hand. Ik begon met het timen van de weeën. Ze waren mild, consequent, maar nog steeds onregelmatig.
- 11:00 - 17:00 uur: De dag zo normaal mogelijk door gebracht. Stukje over de boulevard gelopen met mijn moeder, af en toe stoppen om door een wee heen te ademen, op mijn yoga-/geboortebal gezeten en Friends gekeken. Ook heb ik mijn doula geappt om haar te laten weten dat er dingen te gebeuren stonden.
- 17:00 uur: Weeën werden meer frequent en heviger maar de ademhalingstechnieken die ik van mijn doula en bij de yoga heb geleerd, maakte het voor mij vrij gemakkelijk om er doorheen te komen.
- 21:00 uur: Weeën 5-8 minuten uit elkaar. Doula gevraagd te komen. Dit werd serieus. Nog steeds door de weeën heen geademd.Ik zal niet zeggen dat ze geen pijn deden, maar echt dames die nog moeten bevallen: ADEMHALEN! Onze lichamen zijn fantastisch! Ik had niet eens het gevoel ook maar een paracetamolletje nodig te hebben.
- 21:30 uur: Anouk, mijn doula, arriveerde. Ze hielp me door weeën heen door mijn rug te masseren (ik had vooral rugweeën) en met me mee te ademen. Weeën nog steeds 5-8 minuten apart, maar ze duurden lang. Meer licht bloedverlies wat volgens Anouk duidde op ontsluiting.
- Donderdag 9/7 1:00 - 4:30 uur : Weeën werden heviger en dichterop elkaar. Gedurende deze tijd wilde ik niet naar het ziekenhuis. Veels te bang om weer teruggestuurd te worden. Ademhaling nog steeds mijn beste vriend. Hoe sterk en hevig ook, er was geen wee die ik niet weg kon ademen. Rustig blijven doet ook wonderen.
- 4:30 uur: Besloten dat het tijd was om naar het ziekenhuis te gaan. Weeën waren nu iedere 1-3 minuten en duurden steeds zo'n 2 minuten.
- 5:00 uur. Aankomst in het ziekenhuis met mijn moeder en doula Anouk. Verloskundige controleerde mijn ontsluiting en zei dat ik meer dan 5 cm ontsluiting had. Goed nieuws, ik mocht dus blijven. Ze adviseerde me te gaan douchen dus dat deed ik.
- 6:00 uur: Nog steeds in de douche. Jeetje wat is warm water fijn. Nog steeds goed in staat de weeën weg te ademen, maar nu was er een nieuwe sensatie. Persdrang. Verloskundige er weer bij, ik onder die douche vandaan, weer ontsluiting checken. 7 cm. Persdrang of niet, ik was nog niet ver genoeg.
Het is moeilijk uit te leggen hoe persdrang voelt als je het nog nooit ervaren hebt. Het is zo'n oerdrang. Het is niet echt "pijn", maar wel bijna onmogelijk om niet aan toe te geven en te persen. Doe je dit echter wel als je nog geen10cm ontsluiting hebt, dan vertraag je het proces alleen maar...
- 6:00 -10:00 uur: Persdrang bleef en werd sterker, maar mijn ontsluiting vorderde langzaarm. Er was geen pijn meer op de weeën, alleen die oerkracht waar ik dus niet aan toe mocht geven. Ik kan mijn doula niet genoeg de hemel in prijzen. Ze heeft me zo helpen vechten. En mijn moeder die me in haar hand liet knijpen. Zelfs al heb ik ook een aantal keer geroepen dat ik het niet meer kon.
- 10:00 uur: Meer dan 9cm ontsluiting, maar Rowans hoofd lag diagonaal in het geboortekanaal, en dat is niet ideaal. Hoe dan ook, ik mocht een beetje persen. Niet meer tegen de kracht te hoeven vechten was geweldig!!
- 10:30 uur: Eindelijk 10 cm ontsluiting en toestemming om echt te gaan persen. Ik was zo opgelucht! Totaal geen pijn, alleen opluchting! Maar omdat zijn hoofdje dus niet recht lag, ging het langzaam.
- 12:00 uur: Verloskundige vertelde me dat omdat mijn bekkenbodem zo strak stond en Rowans hoofd scheef lag, dit nog heel lang kon gaan duren dus op de volgende perswee zou ze een knip zetten.
- 12:05 uur: Perswee, knip (voelde ik niet), pers, hoofd eruit, maar schouder vast. Voordat ik wist wat er gebeurde hadden twee verloskundigen mijn benen bij mijn schouders gehezen en moest ik nog een keer persen en daar was hij! Het ging razendsnel. Pas later hoorde ik wat er gebeurd was. Ik mocht hem zelf opvangen en op mijn borst leggen. Zo'n magisch moment. Mijn moeder in tranen en ik totaal overweldigd.
Mijn bolle aapje en ik hadden tenminste 2 uur huid op huid contact terwijl ik gehecht werd en we op de verloskundige moesten wachten om hem te controleren. Het was druk op de afdeling. Er waren 6 babies geboren.
Uiteindelijk werd Rowan rond 14:30 uur gemeten en gewogen en mocht ik onder de douche.
Nu zijn we in het kraamhotel en daar ben ik blij om. De eerste nacht nauwelijks geslapen, maar afgelopen nacht twee blokken van drie uur. Borstvoeding komt goed op gang.
Kern van mijn bevalling; ademhalen, rustig blijven, op jezelf vertrouwen en doulas zijn fantastisch!
Foto volgt, dat is lastig met mijn telefoon.
en wat lijkt zo'n doula me een uitkomst! Fijn joh ! Nu een beetje bijkomen en veel luiers verschonen e.d. 
:D
