Mintaka's weg
-
- Berichten: 275
- Lid geworden op: 02-06-2013 13:03
Morgen is het dan zover. Ik heb er stress voor. Niemand kan me zeggen of ik de juiste beslissing neem, en dat vind ik moeilijk.
Vandaag kreeg ik nog een lastige opmerking van iemand die zei dat een vriendin van haar al jaren therapie volgt, omdat ze als kind van een anonieme donor worstelt met haar identiteit. Dat kon ik er echt niet bij hebben en op zo'n moment voel ik hoe broos mijn evenwicht in mijn beslissing is. Het had me helemaal van de wijs gebracht.
De vraag is: wat weegt op tegen wat? Wat weegt door, de mogelijkheid voor een kind om info te krijgen later, of de moeilijke situatie bij een keuze voor een buitenlands ziekenhuis (afstand, geen terugbetalingsmogelijkheid, opnieuw wachttijd).
En daar heb ik geen sluitend antwoord op.
Ik vind het ook zo'n vreemde gedachte dat ik morgen rondloop met de zaadcellen van een mij onbekende man in mijn lijf. Daar ga ik me echt overheen moeten zetten...
Nergens hoor ik van anderen dat ze daarmee in de knoop kunnen liggen. Ben ik dan de enige?
Vandaag kreeg ik nog een lastige opmerking van iemand die zei dat een vriendin van haar al jaren therapie volgt, omdat ze als kind van een anonieme donor worstelt met haar identiteit. Dat kon ik er echt niet bij hebben en op zo'n moment voel ik hoe broos mijn evenwicht in mijn beslissing is. Het had me helemaal van de wijs gebracht.
De vraag is: wat weegt op tegen wat? Wat weegt door, de mogelijkheid voor een kind om info te krijgen later, of de moeilijke situatie bij een keuze voor een buitenlands ziekenhuis (afstand, geen terugbetalingsmogelijkheid, opnieuw wachttijd).
En daar heb ik geen sluitend antwoord op.
Ik vind het ook zo'n vreemde gedachte dat ik morgen rondloop met de zaadcellen van een mij onbekende man in mijn lijf. Daar ga ik me echt overheen moeten zetten...
Nergens hoor ik van anderen dat ze daarmee in de knoop kunnen liggen. Ben ik dan de enige?
-
- Berichten: 275
- Lid geworden op: 02-06-2013 13:03
-
- Site Admin
- Berichten: 3321
- Lid geworden op: 13-10-2008 13:53
Lastig meid. Ik deel niet de ervaring maar ik weet ook niet wat ik had gedaan als de enige mogelijkheid was een volledig anonieme donor. Ik weet wel dat er ook bij mij enorm veel emoties waren en veel gedachten over of ik wel de goede beslissing had genomen. Waar ben ik aan begonnen? Ik kan ze ook niet van je wegnemen maar schrijf gerust. Mag ook per pb (of op fb). Sterkte !
-
- Berichten: 275
- Lid geworden op: 02-06-2013 13:03
Ja, die is doorgegaan...
En op dit moment voel ik vooral paniek.
En ik ben bang om dit hier te zeggen, omdat ik vrees voor onbegrip, omdat sommigen onder jullie zo lang hebben geprobeerd of aan het proberen zijn, en ik ben nu vooral bang voor wat komt.
Ik voel me echt helemaal overstrest. En misselijk van de spanning.
En op dit moment voel ik vooral paniek.
En ik ben bang om dit hier te zeggen, omdat ik vrees voor onbegrip, omdat sommigen onder jullie zo lang hebben geprobeerd of aan het proberen zijn, en ik ben nu vooral bang voor wat komt.
Ik voel me echt helemaal overstrest. En misselijk van de spanning.
-
- Berichten: 729
- Lid geworden op: 07-06-2014 18:51