Wat rot voor je, al die twijfels en zorgen. Ik begrijp dat het verhaal van die vriendin er erg inhakte. Maar weet je meid, het kwam er in feite op neer dat je uit twee kwaden de beste moest kiezen en wat heb je er goed over nagedacht. Ik denk dat zolang jij open bent naar je kind toe over deze beslissing dat je dan alweer heel veel gewonnen hebt. Veel kinderen van anonieme donoren zitten sowieso in een ander schuitje en er is vaak tegen hen gelogen of er zijn dingen voor ze achtergehouden uit angst ze pijn te doen. Ik denk dat als je eerlijk bent, je alweer heel veel wint. En wie weet, tegen de tijd dat jouw kind groter is, is er misschien al heel veel meer mogelijk en kunnen jullie alsnog samen op zoek naar de donor. Het kan allemaal nog. Je hebt hier goed over nagedacht en dat blijkt uit alles. Ik denk niet dat iemand zich hier beledigd voelt als jij zegt angst te voelen. Ik denk dat we allemaal wel een gevoel van angst en/of twijfel hebben gehad op enig punt in het traject. Het is toch ook een grote stap? Lijkt me juist gezond dat je daar allerlei verschillende emoties bij voelt. Dat stuit niet op onbegrip hoor, dat lijkt me niet tenminste.
Het idee van rondlopen met zaad van een onbekende man in mijn lijf heb ik nooit zo gehad. Ik weet wel dat dat zo is, maar ik zie dat niet als iets negatiefs. Ben me er ook niet constant van bewust. Ik denk meer aan dat zaad als iets waaruit mijn kind gaat groeien dan als "iets van een onbekende man". Maar je bent niet de enige die dit zo voelt hoor, ik ken ook eimand die zich daar ook erg van bewust was en het ook een onprettige gedachte vond.
Rustig ademhalen meid, en alles stapje voor stapje bekijken. Komt goed! Eerlijk!
. Zoek vooral iemand die je ligt/waar je een klik mee hebt. Is fijn. Sterkte !
) Dus nog niet eens volle 14 dagen na de IUI. (want vandaag is dag 14)