Dank jullie wel voor de lieve reacties.
Het is een heel verwarrende periode voor mij.
Ik weet niet in hoeverre ik hier destijds heb gezegd dat ik afgebouwd en gestopt was met het nemen van antidepressiva om zwanger te kunnen worden. Helaas behoor ik blijkbaar tot de groep mensen die uit zichzelf te weinig serotonine aanmaken en dus loopt het in mijn hersenen dan niet goed, als ik die medicatie niet neem. Huisarts vergelijkt het met diabetici die ook medicatie nodig hebben omdat ze hun insuline zelf niet voldoende aanmaken.
Deze emotioneel belastende periode van de eerste IUI heeft voor mij gemaakt dat al het vechten van de laatste maanden om emotioneel overeind te blijven niet meer lukt.
Ik had het zo graag anders gewild
Ben er echt wel triest over.
Ben sinds gisteren op sterk aandringen van mijn huisarts opnieuw met antidepressiva ben begonnen. Dat is voor mij een heel moeilijke stap, maar ik vrees dat ik op dit moment geen andere keuze heb. Het moeilijke eraan is vooral dat dit een hypotheek stelt op de mogelijkheid om zwanger te worden, omdat deze medicatie toch wel erg schadelijk is voor een ongeboren of pasgeboren kind...
Mijn huisarts zegt dat ik eerst moet zorgen dat ik zelf weer gelukkiger word en beter in mijn vel zit, vooraleer verdere stappen te ondernemen naar een kindje. Ze heeft daar wel gelijk in, maar ik vind het zo jammer allemaal...
