Daar ga ik dan!
-
- Berichten: 715
- Lid geworden op: 03-10-2013 11:25
Daar ga ik dan!
Gisteren ben ik naar de huisarts geweest voor mijn verwijzing. Oké, het is maar een heel klein eerste stapje, maar het is toch de echte, eerste stap.
Ik ben gaan zitten en heb gezegd; "Ik ben 32, al heel lang vrijgezel en ik heb een kinderwens. En dus heb ik besloten dat ik wil gaan proberen zwanger te worden via een donor en daar heb ik verwijzing voor nodig." "Zo", zei mijn huisarts, "dat was jaren lang denkwerk samengevat in drie zinnen." :lol: Ja, dat had ze goed begrepen, haha! We hebben toen een heel fijn gesprek gehad over hoe ik het wil doen en over mijn vangnet en al dat soort dingen. Toen heeft ze een heel leuk, vriendelijk verwijsbriefje geschreven. Ik was zo blij toen ik de deur uitliep! Het voelde echt alsof ik nu begonnen was.
Daarna ben ik bij een vriendin gaan eten en hebben we geproost op mijn eerste stapje. Ze zei dat ik hier een dagboek over bij moest gaan houden en dat vond ik eigenlijk wel een heel goed idee.
Zit ik vandaag op mijn werk, komt die vriendin opeens mijn klas binnen (ze is peuterleidster op de peuterspeelzaal die bij mijn school hoort, maar op woensdag is ze vrij). "Wat doe jij nou hier?", zeg ik verbaasd. Zegt ze, "Ik wilde je even iets geven." Kwam ze met een heel mooi, leeg boekje! Speciaal voor mij gekocht. Met een heel lief briefje erbij.
En dat was dus mijn eerste stap! Het gaat sowieso nog een tijdje duren voor "het echte werk" begint, omdat ik niet voor september in mijn eigen huis terug kan en daarom niet voor april/mei kan starten met inseminaties, maar toch; ik ben begonnen! :)
Ps; ik ben heel blij met dit forum, waar ik ook nu ik nog geen bam ben, al veel heb opgestoken. Dank jullie wel!
Ik ben gaan zitten en heb gezegd; "Ik ben 32, al heel lang vrijgezel en ik heb een kinderwens. En dus heb ik besloten dat ik wil gaan proberen zwanger te worden via een donor en daar heb ik verwijzing voor nodig." "Zo", zei mijn huisarts, "dat was jaren lang denkwerk samengevat in drie zinnen." :lol: Ja, dat had ze goed begrepen, haha! We hebben toen een heel fijn gesprek gehad over hoe ik het wil doen en over mijn vangnet en al dat soort dingen. Toen heeft ze een heel leuk, vriendelijk verwijsbriefje geschreven. Ik was zo blij toen ik de deur uitliep! Het voelde echt alsof ik nu begonnen was.
Daarna ben ik bij een vriendin gaan eten en hebben we geproost op mijn eerste stapje. Ze zei dat ik hier een dagboek over bij moest gaan houden en dat vond ik eigenlijk wel een heel goed idee.
Zit ik vandaag op mijn werk, komt die vriendin opeens mijn klas binnen (ze is peuterleidster op de peuterspeelzaal die bij mijn school hoort, maar op woensdag is ze vrij). "Wat doe jij nou hier?", zeg ik verbaasd. Zegt ze, "Ik wilde je even iets geven." Kwam ze met een heel mooi, leeg boekje! Speciaal voor mij gekocht. Met een heel lief briefje erbij.
En dat was dus mijn eerste stap! Het gaat sowieso nog een tijdje duren voor "het echte werk" begint, omdat ik niet voor september in mijn eigen huis terug kan en daarom niet voor april/mei kan starten met inseminaties, maar toch; ik ben begonnen! :)
Ps; ik ben heel blij met dit forum, waar ik ook nu ik nog geen bam ben, al veel heb opgestoken. Dank jullie wel!
-
- Berichten: 817
- Lid geworden op: 28-09-2010 21:29
-
- Berichten: 367
- Lid geworden op: 30-09-2013 22:09
-
- Berichten: 84
- Lid geworden op: 01-06-2013 23:02
-
- Berichten: 1341
- Lid geworden op: 23-07-2010 21:18
Herkenbaar voor ons allemaal Kim! Ik kan me verschillende eerste stappen nog als de dag van gister herinneren. Spannend voor je! En erg lief van je vriendin!!! Dit forum heb ik zelf ook als erg steunend ervaren. Ik weet niet of ik uiteindelijk de stap genomen zou hebben zonder dit forum. Zo veel kennis, ervaring en medeleven, heerlijk!